عاطفه را خط خطی کرده اند
روی آسفالت های دود و دم غرور
حتی تو را هم
ماشینی می نویسند

××××

پنجره ام همیشه
رو به ساحلت برای نجات از دریای نامنظم آدم ها
باز است

××××

به غزل سرایی تو که می آیم
شعرهایم
 رو سپید می شوند

آمنه رمضانی